عمل محلی NAAW Studio یک ساختمان آپارتمان کارگران راه آهن شوروی سابق را به رستوران فیکا در آلماتی، قزاقستان تبدیل کرد و ویژگی های اصلی ساختمان را از دهه 1950 حفظ کرد.
به گفته استودیوی NAAW، این رستوران با تضاد تزئینات اصلی با جزئیات بازیگوش و معاصر الهام گرفته از محیط آلماتی، بافت اجتماعی خانه کارگر ، سیب را دوباره بررسی می کند.
الویرا باکوبایوا، یکی از بنیانگذاران NAAW، به Dezeen گفت: “ما می خواستیم مطمئن شویم که فضای داخلی میراث دوران استعمار را رمانتیک نمی کند، اما در عین حال آن را انکار نمی کند.”
زمانی که قالب‌ها و سرستون‌های اصلی سقف را در وضعیتی فرسوده در زیر پانل‌های سقف کاذب مالکان قبلی یافتیم، تصمیم گرفتیم که آنها را حفظ کرده و بدون بازسازی گسترده به آنها نمایان کنیم.»
پس از کوتاه‌مدت مشتری برای کافه‌ای که فضای شهری را دو چندان می‌کند، استودیو فضای داخلی را برای کاهش اصطکاک با منظره خیابان باز کرد.
باکوبایوا توضیح داد: «ویژگی کلیدی این مکان باز بودن آن است. ما می‌خواستیم با پرهیز از دیوارهای غیرضروری، نانوایی باز، صندلی‌های جادار و پنجره‌های بزرگ، آن را به گسترش شهر تبدیل کنیم.»
برای حمایت از این موضوع، مواد کف از بیرون، از ایوان، از تمام اتاق‌ها وارد می‌شوند و به‌طور یکپارچه به نوار می‌ریزند.»
پایان‌ها عمدتاً از ترازو خاکستری روشن، دیوارهای سفید، و بتن ساختاری ، در برابر لهجه‌های چوب سدر و تپه‌های رنگ تشکیل شده‌اند.
با پیروی از هندسه دهانه های اصلی، پنجره های زاویه ای با نشیمنگاه گوشه ای طول رستوران را گسترش می دهند و با پانل های شیشه ای تقسیم نشده برای از بین بردن بیشتر مرز داخلی و خارجی نصب شده اند.
استودیو یک پیشخوان یکپارچه و قفسه‌های چوبی در جلوی ورودی کافه، بین نانوایی روباز و اتاق غذاخوری اصلی قرار داد.
میزها، چهارپایه‌ها و کابینت‌ها توسط صنعتگران محلی از چوب منطقه‌ای کاراگاچ تولید شده‌اند، در حالی که صندلی‌های روکش‌دار با الهام از یوز قزاقستانی و نورپردازی وارداتی از &Tradition و Hay «ملیله فضایی» را تکمیل می‌کنند.
در سمت پشت رستوران، یک قسمت نشیمن ثانویه با یک دیوار دادو پررنگ که به رنگ زرد رنگ شده بود مشخص شده بود.
باکوبایوا توضیح داد: «نیم نقاشی دیوارها تکنیکی است که در زمان شوروی در تمام ورودی ها و تأسیسات شهرداری استفاده می شد.
این روش آگاهانه مورد استفاده قرار گرفت؛ ما می‌خواستیم این تکنیک زاهدانه را دوباره تفسیر کنیم و با افزودن عناصری مانند پارچه‌های راه راه، لامپ‌های هنری و میزهای پلاستیکی بازیافتی با طرح‌های «کنفتی» به آن حس گرمی بدهیم.»
راهروی حمام با کاشی های شطرنجی رنگارنگ پوشیده شده بود که نقطه مقابلی پر جنب و جوش برای بقیه رستوران فراهم می کرد.
باکوبایوا گفت: «الگوی شطرنجی روی کف، دیوارها و سقف حمام در ابتدا به عنوان یک جلوه بصری با هدف از بین بردن صفحات یک فضای نامتناسب باریک و بلند اختراع شد.
راهروی منتهی به توالت‌ها می‌خواست مانند یک «آشت ژاکت» رنگی روشن به نظر برسد: بلافاصله قابل رویت نیست، اما وقتی کاربر در عمق فضا حرکت می‌کند، برای چشم کاربر خوشایند باشد.»
دو اثر هنری کلیدی برای این پروژه انتخاب شدند، اولی بازنمایی نقاشی شده از شهر آلماتی توسط نوربول نوراحمت و دومی اثری انتزاعی از آسل نوسیپکوژانوا که نقوش قزاقستانی را بازتفسیر می کند.
باکوبایوا توضیح داد: “ما می خواستیم این هنر ایده یک فضای عمومی شهری را منعکس کند و تاریخچه ساختمان را بازگو کند.”
“دیوارها همچنین دارای عکس هایی از ساخت و ساز ساختمان و طراحی بازسازی شده از نمای اصلی هستند که به خود ساختمان به عنوان یک شی معماری، شاهدی فیزیکی برای تاریخ ادای احترام می کنند.”
استودیو NAAW یک تمرین معماری قزاقستانی تحت رهبری زنان است که در آلماتی مستقر است و در سال 2019 توسط الویرا باکوبایوا و آیسولو اوالی تأسیس شد.
دیگر فضای داخلی رستوران که اخیراً در Dezeen به نمایش گذاشته شده است شامل رستورانی در پرتغال با نیمکتی ساخته شده از سنگ نمک باستانی توسط Studio Gameiro و مجموعه ای از مکان های پذیرایی در آسمان خراش دیترویت در دهه 1920 توسط Method Co.
عکاسی توسط Damir Otegen است
منبع: https://www.dezeen.com/2024/01/28/studio-naaw-kazakhstan-fika-restaurant-interior/