لسلی لوکو برنده مدال طلای سلطنتی RIBA در سال 2024 شد

لسلی لوکو، معمار و مربی غنائی-اسکاتلندی، از سوی موسسه سلطنتی معماران بریتانیا، به عنوان دریافت کننده مدال طلای سلطنتی انتخاب شد و او را به اولین زن آفریقایی برنده این جایزه تبدیل کرد.

لوکو، که همچنین یک مربی و متصدی است، سومین زنی است که این افتخار معتبر را به تنهایی – و نه به عنوان عضوی از یک تیم – از زمان شروع آن در سال 1848 دریافت می کند. بقیه معماران زاها حدید و یاسمین لاری هستند.

مؤسسه سلطنتی معماران بریتانیا (RIBA) گفت که لوکو برای «پیگیری بی‌وقفه فراگیری و انصاف در این زمینه» انتخاب شده است.

«رویکرد مترقی لزلی لوکو به آموزش معماری که قهرمان سرسخت برابری و مشارکت در همه جنبه‌های زندگی است، امید به آینده را ارائه می‌کند – حرفه‌ای که از همه افق‌ها استقبال می‌کند، نیازهای محیط ما را در نظر می‌گیرد و طیف گسترده‌ای را به رسمیت می‌شناسد. مویوا اوکی، رئیس RIBA گفت: فرهنگ ها و دیدگاه ها.

او ادامه داد: «لزلی که یک عامل رویایی تغییر بود، زندگی خود را وقف حفظ این ارزش‌ها کرد، نه تنها از طریق تلاش‌های آکادمیک، بلکه از طریق کارش به عنوان نویسنده و متصدی.»

او همچنان یک نیروی انقلابی فروتن است که جاه‌طلبی و خوش‌بینی او اثری محو نشدنی در صحنه معماری جهانی بر جای می‌گذارد.»

لوکو بیشتر به عنوان بنیانگذار مؤسسه آینده آفریقا (AFI) شناخته می شود، یک مدرسه معماری مستقل واقع در آکرا، غنا، که هدف آن تجسم مجدد “آفریقا به عنوان بوته آتیه” است.

اخیراً، او به عنوان متصدی هجدهمین دوسالانه بین المللی معماری ونیز به شهرت رسید. او اولین فرد آفریقایی تبار بود که این رویداد را سازماندهی کرد.

لوکو کسب مدال طلای سلطنتی RIBA خود را به عنوان “غافلگیر کننده” و “وثیقه ای برای افراد و سازمان هایی که با آنها کار کرده ام و اهداف من را به اشتراک گذاشته اند” توصیف کرد.

او فکر کرد: «این هرگز در نظر گرفته نشد.

“خوشحالم که در کنار برخی از برندگان بزرگ مدال طلای سلطنتی در نظر گرفته شوم. اگرچه این یک تمجید شخصی است، اما فقط یک پیروزی شخصی نیست، بلکه گواهی بر افراد و سازمان هایی است که با آنها کار کرده ام. لوکو ادامه داد.

من در جستجوی قطعیت ها، در جستجوی پاسخ وارد معماری شدم. درعوض، پرسش‌ها و امکاناتی را یافتم، بسیار غنی‌تر، کنجکاوتر، راه‌های همدلانه‌تر برای تفسیر و شکل دادن به جهان. معماری به من زبان داد، در تمام اشکالش – بصری، نوشتاری. ، ساخته شد، تفسیر شد – و این زبان به نوبه خود به من امید زیادی داد.

لوکو دارای مدرک دکترای معماری از دانشگاه لندن است و نویسنده مجموعه مقالات White Papers Black Marks و همچنین 13 رمان از جمله Sundowners است.

در دو دهه گذشته، او معماری را به دانشجویان سراسر جهان آموزش داده است. او دانشکده معماری فارغ التحصیلی را در دانشگاه ژوهانسبورگ تأسیس کرد و رئیس دانشکده معماری برنارد و آن اسپیتزر در کالج شهر نیویورک بود.

نسخه آن از دوسالانه معماری ونیز با عنوان آزمایشگاه آینده نام داشت و مضامین کربن زدایی و استعمارزدایی را از دریچه آفریقا بررسی می کرد. در مصاحبه ای اختصاصی با Dezeen پیش از این رویداد، او گفت که آفریقا “مکان قدرتمندی برای بررسی مسائلی است که در قرن آینده غالب خواهند شد.”

مدال طلای سلطنتی 2024 در تاریخ 2 می 2024 به طور رسمی به لوکو در لندن اهدا خواهد شد. این مدال به دنبال چندین جایزه دیگر به لوکو اهدا می شود، از جمله OBE در سال 2023 برای خدمات به معماری و آموزش و جایزه RIBA Annie Spink در سال 2020 برای او. سهم برجسته ای در آموزش معماری».

کمیته انتخاب امسال به ریاست پرزیدنت اوکی برگزار شد و شامل لاری برنده مدال طلای سلطنتی 2023، ایوان هاربر، همکار ارشد RSHP، نیل شاسور مدیر مدرسه معماری لندن و سیندی والترز، شریک Walters & Cohen بود.

سایر زنانی که مدال طلای سلطنتی RIBA را به دست آورده اند عبارتند از: ری ایمز، پاتریشیا هاپکینز، شیلا اودانل، شلی مک نامارا و ایوان فارل.

سایر برندگان قبلی عبارتند از نورمن فاستر، نیکلاس گریمشاو، فرانک گری و فرانک لوید رایت.

استناد کامل هیئت داوران را در زیر بخوانید:

پروفسور لزلی لوکو یک مربی، نویسنده و متصدی است. معمار برجسته و چهره ای از رنسانس که اثری پاک نشدنی در صحنه جهانی بر جای گذاشت. برای بیش از دو دهه، لوکو به درستی به دلیل مشارکت های پیشگامانه اش در آموزش، گفتگو و گفتمان در معماری از دیدگاه جنوبی شناخته شده است – که به طور خستگی ناپذیری به دنبال شمول و برابری در این زمینه است. لوکو نه تنها اولین زن آفریقایی است که این افتخار را دریافت می کند، بلکه اکنون جای خود را در میان چهره های برجسته معماری می گیرد.

یکی از بزرگترین دستاوردهای آن موسسه آینده های معماری (AFI) مستقر در آکرا، غنا است – یک مرکز آموزش معماری که آفریقا را به عنوان دیگ ذوب آینده تصور می کند، جایی که فرم های شهری جدید به طور مشترک طراحی می شوند. AFI خود را به عنوان یک چراغ راهنما معرفی می کند و مشارکت زنان در دیاسپورای آفریقا را به رسمیت می شناسد. ما را به استفاده از فرصت ها دعوت می کند و صداهای شجاعانه و خلاق را بالا می برد.

نیروی هدایتگر خلاقیت، قدرت سرپرستی لوکو در طول رهبری اخیر او در دوسالانه ونیز 2023، رویدادی پیشگامانه که برای اولین بار عبارات معماری آفریقایی و آفریقایی را متحد کرد، به خوبی درخشید. این پلت فرمی بود که معماران و طراحان نوظهور و تثبیت شده آفریقایی برای ایجاد «آزمایشگاه آینده»، یک نمایشگاه شش قسمتی که گفتمان کربن زدایی و استعمار زدایی را برانگیخت، گرد هم آمدند. تحت تعلیم لوکو، هنرمند، طراح، معمار و استاد ساز نیجریه ای، دیماس نوکو اولین سیاه پوستی بود که در بینال بین المللی ونیز موفق به دریافت جایزه شیر طلایی شد.

نقش اصلی او در هیئت مدیره برنامه پیشگام New Architecture Writers در لندن، که به حمایت از «حرفه‌های رنگی در طراحی، روزنامه‌نگاری و کیوریشن» اختصاص دارد، تعهد او به تنوع را برجسته می‌کند. شایان ذکر است، اثر اصلی لوکو، کتاب‌های سفید علامت‌های سیاه، بیش از دو دهه پیش، در سال 2000 منتشر شد. در سال 2020، به دلیل رهبری تأثیرگذار، اشتیاق و تعهد تزلزل‌ناپذیرش به تدریس، جایزه RIBA Annie Spink را برای تعالی در آموزش معماری دریافت کرد. و تحقیق در معماری به ویژه سخنرانی ها و آثار منتشر شده او در موضوعات نژاد، هویت و معماری.

اگرچه تأثیر لوکو فراتر از معماری است، اما این افتخار، سهم شگرف او را در زمینه معماری به رسمیت می شناسد. کار او از رویکردهای متنوع برای تمرین حمایت می کند و مرزهای معماری چیست و آنچه را که می تواند به دست آورد، پیش می برد.

او به شدت از افراد با هر پیشینه ای حمایت می کند تا در ملیله سازی معماری شرکت کنند. و تفسیر او از معماری به عنوان فرهنگ، یک شکل هنری که گفتگوی عمومی متمرکز بر ایده‌ها و محتوا را به جای عملکرد به تنهایی ترویج می‌کند، معماری را دموکراتیک می‌کند و آن را در دسترس همگان قرار می‌دهد.

کار لوکو فراخوانی برای نمایندگی عادلانه در سیاست ها، برنامه ریزی و طراحی است که فضاهای زندگی ما را شکل می دهد. ردپای آموزشی آن مناظر فرهنگی متنوعی را در بر می گیرد، از ایالات متحده و بریتانیا گرفته تا آفریقای جنوبی و غنا.

این مدال به صدای پرطنین لوکو افتخار می کند. این گواهی بر تعهد تزلزل ناپذیر او به پیشبرد آموزش معماری و اصلاح عدم تعادل با تقویت صدای کسانی است که در شکل دادن به محیط ساخته شده ما حضور ندارند.